Show Your Work kitabı blogu neden dün açtığımı açıkladı

“Bunu paylaşsam mı?”

“Acaba yanlış anlaşılır mıyım?”

“Henüz bitmedi, biraz daha beklemeli miyim?”

Sosyal medyada, blogda ya da herhangi bir yerde bir şey paylaşırken insanların yaşadığı ortak bir tedirginlik var. Hele konu yaratıcı bir şeyse — yazıysa, fotoğrafa dökülmüş bir duyguysa ya da sadece bir fikirse — daha da zor oluyor. Gösterdiğimiz şey sadece “üretimimiz” değil, bir parçamız gibi hissediyoruz galiba.

Ben kendimi sosyal medyada rahat hisseden biriyim diye düşünürdüm. Ama blog açmak, yıllardır aklımda olmasına rağmen, hiç ciddiye binmemişti daha önce. Çünkü bu sefer paylaşmak, sadece bir fotoğraf ya da yorum değil, kendimden bir şey sunmak demekti. Süslü değil. Filtreli değil. Gerçek.

Dünkü yazımda da bahsetmiştim. İlk defa bu kadar özgür hissettiğim bir dönemdeyim. İş yok, performans kaygısı yok. Kimseye bir şey kanıtlama baskısı yok. Belki de bu yüzden artık cesaret edebildim. Ve dün açtım bu blogu.

Bugün tesadüfen Show Your Work kitabı denk geldi. Daha önce de okumuştum ama unutuvermişim. Ama bu kez öyle bir güne denk geldi ki sormayın.

Show Your Work kitabı, yaratıcı üretim sürecini internette paylaşma cesareti hakkında bir rehber

“Eğer bir şey üretiyorsan — fikir, deneyim, beceri — paylaş.”

“Henüz bitmiş olmak zorunda değil.”

Bu cümleler, blogu neden şimdi açtığımı açıkladı.

Yani artık mesele şu değil: “Yeterince iyi miyim?”

Asıl mesele: “Yolda mıyım?”

Birçok insan aynı şeyi yaşıyor. Yazıyor ama paylaşmıyor. Çiziyor ama saklıyor. Ya da sadece bir fikir geliyor ama “kim ilgilenir ki” deyip geçiyor.

Bir şey biliyorsan, bir şey üretiyorsan, bir şeye kafa yoruyorsan — bunu paylaş. Çünkü senin sesin birilerinin kulağına iyi gelebilir. Çünkü senin yürüdüğün yol, başka birinin karanlıkta aradığı patika olabilir. Çünkü herkes bir şeylerle uğraşıyor ama çoğu insan kendini göstermeye cesaret edemiyor. Kitap bunu söylüyor.

Ve belki de bu yüzden, görünür olmak sadece başkaları için değil, insanın kendisi için de önemli. Çünkü bazen sen bile kendini ancak göründüğün zaman fark ediyorsun.

Bu yazıyı da o yüzden yazıyorum. Belki birileri bu satırları okur ve şunu fark eder: Kırılganlık sadece kırılmak değildir. Bazen bağ kurmaktır. Ve bazen bir blog açmak, sadece bir web sitesi kurmak değil, kendine yer açmak ve kendi devletini kurmaktır.